door Marije de Bie
Wat voorafging
Op 12 juni 2020 verliet de Servische Saša Malenović het Vertalershuis Amsterdam en vloog van Eindhoven terug naar Belgrado. Hij was op 2 maart uit Belgrado vertrokken voor een verblijf van drie weken in het Vertalershuis, om aan zijn vertaling van De kleine Johannes van Frederik van Eeden te werken. Nog diezelfde maand werd vanwege het coronavirus een vliegverbod tussen Nederland en Servië van kracht, waardoor Saša niet terug naar huis kon reizen, en uiteindelijk in plaats van drie weken drie maanden in het Vertalershuis bleef wonen. De andere vertalers die in het Vertalershuis verbleven op het moment dat de eerste coronamaatregelen aangekondigd werden ̶ Stana Anželj, Aneta Dantcheva, Rainer Kersten en Marlene Müller-Haas ̶ konden nog wel net op tijd terugreizen naar respectievelijk Slovenië, Bulgarije en Duitsland.
01-03-2023 | nieuws
Vrijdag 1 en zaterdag 2 juli 2022
‘Vertalen is een leven lang leren – welke kennis ligt binnen en buiten het bereik van een literair vertaler?’
Als literair vertaler moet je van alle markten thuis zijn en je levenslang blijven ontwikkelen op de meest uiteenlopende gebieden. Een boek staat in een lange literaire traditie en is ingebed in een bepaalde historische, geografische, maatschappelijke, sociologische en psychologische context, waardoor elke tekst vraagt om kennis en begrip van veel meer dan alleen de brontaal. Vertalers kunnen hierbij terugvallen op hun eigen gereedschapskist, maar stuiten ook op onderwerpen waarvan ze weinig tot niets weten, of op specifiek jargon waarin ze niet thuis zijn. Bij elk nieuw project moeten vertalers bereid zijn om de lacunes in hun kennis aan te vullen. En dan zijn er nog de ‘blinde vlekken’, de kennis die vertalers ontberen zonder zich daarvan bewust te zijn: hoe kun je daar tegenwicht aan bieden?
25-04-2022 | nieuws
‘Ik lees alleen maar non-fictie! Wat heb ik aan al die verzinsels?’ De man in de trein tegenover me wees op het boek dat ik op het tafeltje aan het raam had neergelegd, De Mitsukoshi Troostbaby van Auke Hulst. Daarin had ik net de sombere stelling gelezen dat het boekenvak bestond uit nijlpaarden die wanhopig proberen te negeren dat hun modderpoel aan het opdrogen is. Moest ik nu aan een wildvreemde gaan uitleggen dat romans mij juist vaak helderder iets over de realiteit vertellen, en me door hun vorm meer raken? Dat ik hou van de diepe concentratie die me bij het lezen meeneemt naar een andere wereld en verlost van de werkelijkheid, van mails en social media?
04-04-2022 | weblogs